شرکت دانش بنیان مگافرآور

بررسی اثرات آفلاتوکسین B1 بر طیور و سمیت زدایی توسط بنتونیت سدیم

آفلاتوکسین B1 یکی از سموم قارچی خطرناک است که توسط قارچ‌های آسپرژیلوس تولید می‌شود. این قارچ‌ها گونه های مختلفی از آفلاتوکسین ها را تولید می‌کنند. مهمترین آفلاتوکسین ها B1، B2، G1 و G2 هستند. وجود آفلاتوکسین در محصولات کشاورزی، خوراک دام و طیور و آجیل‌ها اهمیت دارد. بنتونیت در خوراک جوجه های گوشتی، می تواند اثرات سوء ناشی آفلاتوکسینB1 را کاهش دهد.

آنچه در این مقاله میخوانید

اثرات آفلاتوکسین­ ها

 

امروزه اثرات آفلاتوکسین­ ها بر سلامت و تولیدات حیوانات مزرعه­ ای برکسی پوشیده نیست. همچنین با پیشرفت علم و تحقیقات بشر، می­دانیم بهترین و ارزان­ترین راه مبارزه با این سموم چیست. بهره بردن از تجربیات و تحقیقات سایر محققین به ما کمک می­کند که ساده­ ترین روش و در عین حال مناسب­ترین آن را انتخاب نماییم.

 ارزان­ترین و بهترین راه مقابله با سموم قارچی (آفلاتوکسین­ و اوکراتوکسین)

استفاده از جاذب­های معدنی نظیر بنتونیت سدیم می­باشد که کارایی بالایی در جذب سم در خوراک­های آلوده دارد. در این مقاله به بررسی آخرین مطالعات انجام شده در زمینه اثرات آفلاتوکسین B1 بر طیور و افزودن بنتونیت سدیم به جیره جهت سمیت زدایی آن می ­پردازیم.

نیف و همکاران (2013) گزارش کردند، مصرف 2/5 میلی گرم  AFB1در کیلوگرم خوراک موجب کاهش مصرف خوراک، اضافه وزن روزانه و افزایش ضریب تبدیل غذایی جوجه­ های گوشتی می­شود و وزن کلیه و کبد آنها نسبت به گروه شاهد افزایش می­یابد. همچنین با افزایش مقدار AFB1، میزان تلفات بیشتر می­ شود.

مرور مقالات در خصوص اثرات آفلاتوکسینB1

مصرف 1 و 2 میلی گرم AFB1 در کیلوگرم خوراک در جوجه­ های گوشتی به مدت 21 روز موجب کاهش گلوکز، آلبومین، پروتئین، کلسیم و فسفر سرم خون شده و میانگین مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه در اثر AFB1 کاهش و با افزایش مقدار AFB1، تلفات افزایش یافت (ژائو و همکاران، 2010).

مصرف خوراک در جوجه های تغذیه شده با 0/5 و 1 میلی گرم AFB1 در کیلوگرم خوراک تحت تاثیر قرار نگرفت اما افزایش وزن کمتری نسبت به تیمار کنترل داشت و گروه دیگری از جوجه ­ها که 2 میلی گرم AFB1 در کیلوگرم خوراک مصرف کرده بودند، تنها 83% مصرف خوراک و 75% رشد نسبت به تیمار کنترل داشت (چن و همکاران، 2014).

مصرف 1 میلی گرم AFB1 در کیلوگرم، باعث کاهش شدید رشد و پاسخ ایمنی ­شد و 2 میلی گرم آن، وزن اندام ­های داخلی را افزایش ­داد و وزن بورس فابرسیوس را کاهش داد (ورما و همکاران، 2004).

در آزمایشی که از سطوح پایین AFB1 در خوراک استفاده شد، جوجه­ های تغذیه شده با 50 میکروگرمAFB1 در کیلوگرم خوراک، دچار نکروز سلول­های کبدی شدند اما شاخص­های تولیدی و خونی آنها تحت تأثیر قرار نگرفت (مگنولی و همکاران، 2011).

مجتهدی (1392) گزارش کرد، افزودن AFB1 به محیط کشت، موجب کاهش تولید گاز (نرخ و کل تولید گاز)، کاهش قابلیت هضم خوراک و کاهش تولید اسیدهای چرب فرار و نیتروژن آمونیاکی گردید که این نتایج می­تواند بیانگر اثرات منفی و ممانعت کنندگی AFB1 بر رشد و فعالیت میکروارگانیسم­های شکمبه باشد.

در آزمایشی که از 500 میکروگرم AFB1 در کیلوگرم خوراک استفاده شد، کاهش معنی­ داری در مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه­ ها نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد (مالکی نژاد، 1393).

به طور کلی آندراتا و همکاران (2011) پس از تجزیه و تحلیل 98 مقاله از سال 1980 تا 2009 گزارش کردند، غلظت آستانه برای کاهش رشد جوجه­ ها 0/95 میلی گرمAFB1  در کیلوگرم خوراک است.

کارایی بنتونیت در سمیت زدایی آفلاتوکسینB1

 

مطالعات نشان داد، افزودن 0/5 درصد بنتونیت در خوراک جوجه­ های گوشتی، می­تواند اثرات سوء ناشی از مصرف 2/5 میلی گرم آفلاتوکسین را کاهش داده و مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه را بهبود بخشد و باقیمانده­ ی آفلاتوکسین در کبد و کلیه را کاهش دهد اما به ­طور کامل آن­ها را از بین نمی­برد (نیف و همکاران، 2013).

در جوجه اردک­ ها، افزودن 0/1 درصد بنتونیت به جیره، موجب کاهش درصد تلفات گردید و ارتفاع پرزهای روده باریک و وزن اندام­های داخلی (روده باریک، طحال و تیموس) افزایش یافت (ون و همکاران، 2013).

افزودن 0/1 درصد بنتونیت در جیره می­تواند با اثرات AFB1 روی هماتولوژی، بیوشیمی سرم و تنش اکسیداتیو در اردک مقابله کند (لی و همکاران، 2012).

همچنین 0/5 درصد بنتونیت در جیره جوجه­ های گوشتی، افزایش وزن را بهبود بخشید و بیان ژن کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز کبد را افزایش داد (چن و همکاران، 2014).

جوجه خروس های گوشتی نژاد کاب که با جیره های محتوی 1-2% بنتونیت سدیم تغذیه شده بودند، دارای مصرف خوراک بیشتر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل کمتر بودند. همچنین بنظر می رسد پلت کردن جیره ها و افزودن 1-2% بنتونیت، می تواند عملکرد جوجه های گوشتی را بهبود بخشد (سالاری و همکاران، 2006).

در مطالعه دیگری مشاهده شد که وقتی بنتونیت سدیم به میزان 0/5 درصد به خوراک حاوی 1/25 میلی گرم AFB1 اضافه شد، سبب بازیابی غلظت پروتئین پلاسما در سطح طبیعی خود شد (ویرا، 2003).

افزودن جاذب­ های بنتونیتی به جیره گاوهای شیری نژاد هلشتاین، موجب کاهش معنی دار نرخ و مقدار تولید گاز، کاهش قابل توجه قابلیت هضم ماده خشک و غلظت نیتروژن آمونیاکی گردید، و علاوه بر این موجب افزایش معنی­ دار pH محیط کشت در تمامی تیمارهای حاوی جاذب شدند (مجتهدی، 1392)

سطح 0/5 درصد بنتونیت سدیم در تقابل با سطح 500 میکروگرم آفلاتوکسین سبب کاهش معنی دار ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (مالکی نژاد، 1393).

محصولات دانش محور مگافراور

دیگر مقالات مگافراور
اکسید منیزیم

اکسید منیزیم در تغذیه دام

اکسید منیزیم به عنوان یکی از عناصر ماکرو مورد استفاده در جیره از جمله عناصری است که نقش پر رنگی در  اکثر واکنش های بدن دام ایفا  میکند . ازطرفی با صنعتی شدن پرورش و تغییر جیره های حاوی علوفه بیشتر به جیره ای دارای غلات و کربوهیدرات بالاتر لزوم استفاده از ترکیباتی که بتواند شرایط نرمال شکمبه را ثابت نگهدارد لازم و ضروری است

ادامه →

بنتونیت چیست؟

بنتونیت سدیمی یک ماده معدنی است که از معادن بسیاری از نقاط جهان قابل استحصال می باشد. البته در کنار استخراج بنتونیت سدیک ، سایر انواع آن نظیر بنتونیت کلسیم دار و بنتونیت پتاسیم نیز به صورت رگه ای وجود دارد ولی در این میان طیف مصارف خاک بنتونیت سدیم دار بسیار وسیع تر می باشد.

ادامه →

بررسی اثرات آفلاتوکسین B1 بر طیور و سمیت زدایی توسط بنتونیت سدیم

آفلاتوکسین B1 یکی از سموم قارچی خطرناک است که توسط قارچ‌های آسپرژیلوس تولید می‌شود. این قارچ‌ها گونه های مختلفی از آفلاتوکسین ها را تولید می‌کنند. مهمترین آفلاتوکسین ها B1، B2، G1 و G2 هستند. وجود آفلاتوکسین در محصولات کشاورزی، خوراک دام و طیور و آجیل‌ها اهمیت دارد. بنتونیت در خوراک جوجه های گوشتی، می تواند اثرات سوء ناشی آفلاتوکسینB1 را کاهش دهد.

ادامه →